Waarom elke klantenservice een Anneke nodig heeft

Illustratie: pictogram van een spandoek waarop staat: I love Anneke

Een junglepatroon voor zoon.
Drie toekans per vierkante meter.
En een retrobehangetje voor mijn kantoor.

Volgens de site heb ik de rollen binnen drie werkdagen in huis. Vooruit iets langer, vanwege de feestdagen. Maar met het nieuwe jaar is de hele bovenverdieping pico bello. Zeker weten.

Drie weken later staat de gang nog altijd vol dozen, stapels boeken, bergen kleding.

En een platenspeler waar later een kast bovenop zal vallen

Er is weinig vloer vrij om te stofzuigen, dus dat laten we maar zitten.

Gewassen kleding kieperen we er gewoon bij. Elke ochtend staan onze jongens over de textielberg gebogen en gooien ze sokken en onderbroeken in de lucht tot ze hebben wat ze zieken. Ze komen steevast te laat op school.

Ergens in deze jungle zie je mij zitten. Schichtig en verwilderd, met een behangkwast in de aanslag. Om mijn ongewassen kop zoemen vliegjes.

Als je het zelf hebt meegemaakt, weet je wat de impact is van behang dat maar niet komt. Anneke begrijpt dat.

Anneke van de online bouwmarkt. Met haar onvergetelijke stem. Zo doorrookt dat die laag over de lijn naar mij toe rolt en zich nestelt in het eerste chakra. Wat is het fijn en mooi en heerlijk dat er iemand is die snapt hoe ontredderd je bent als je verbouwplannen stagneren.

“Sabine, wat vervelend. Ik ga nu de leverancier achter z’n broek aanzitten en bel je daarna terug.”

De juiste woorden kalmeren meteen

Het geluid van een waterval en tropische vogels zwelt aan. Ik laat me achterovervallen in de berg textiel en droom weg.

Ik zie het helemaal voor me.

Hoe Anneke in haar oude Honda naar die leverancier tuft. Aldaar naar het kantoortje van de hoogste baas loopt, terwijl zij een sigaret tussen haar lippen steekt.

Ze leunt tegen de deurpost, blaast een wolk rook uit en zegt: “Henk, schat, je weet toch dat jij een cruciale rol speelt in het leven van onze klanten, hè? Trek die rollen behang eens uit de kast en stuur ze nou eens op, jongen.”

Waarop Henk haar zijn woord geeft en haar zoals altijd mee uit vraagt

Zoals altijd wijst zij hem af met een klapzoen op de wang en laat hem achter in een wolk van rook en schrale parfum. Maar zijn dag is weer goed.

Ik begrijp ineens waarom Henk mijn rollen behang niet opstuurt.
Zo gaat dat tussen hem en Anneke.

Het geluid van de waterval verstomt, maar ik voel me gelouterd. Glimlachend bekijk ik de zooi in mijn gang en zie het grote geheel: de potentie van een nieuwe fase.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *