Wat ik van Peggy Olson (Mad Men) heb geleerd

1996. Ik loop stage bij reclamebureau N&W/LB.

In die 3 maanden schrijf ik een handvol teksten over de Fiat Ducato.

Ik kan natuurlijk zelf iets van mijn stage maken. Maar ik ben geen Peggy Olson in Mad Men. Zij weet wat ze wil, ze laat zich niet intimideren en ze vecht voor haar positie.

Ik dan, een geboren doetje. Laatbloeier van de bovenste plank. Pas 15 jaar later wordt de Peggy in mij wakker als ik besluit voor mezelf te beginnen. Het ondernemerschap steekt een vuur in mij aan.

Vandaag de dag ben ik nog steeds een watje. Bang van fatbikes, windkracht 7 en touwbruggen.

Maar mijn pen is als het veertje van Dombo

Doop mij in de inkt en ik ben dapper. Stellig. Doelgericht.

Schrijven gaat over lef hebben, jezelf kennen en vertrouwen op je eigen waarneming. Er zijn altijd mensen die anders of beter schrijven. Maar er is maar één jij.

Omdat ik uit het vorige millennium stam, kan ik je het ambacht leren. Ik leer je schrijven met aandacht en oldschool human intelligence. Ik laat je spelen met je pen en ik laat je heel wat schrijven en schrappen.

Maar als je denkt dat een pen daardoor slijt, heb je het mis.
Die wordt alleen maar scherper.