Ik liep een blauwtje

Het woord 'Vlinders' met een pictogram van cupido. En de punt op de i is een hartje. Daar boven steeds grotere hartjes.

De winkelbediende is klein en breed. Hij staat de voorraad hoogglans wit aan te vullen.

Wanneer ik over het schap heen naar hem kijk, kijkt hij terug. Ik voel iets fladderen in mijn buik. “Kun je mij helpen bij de gordijnen?” vraag ik.

Klein en breed kijkt me aan. “Nee, dan moet u… euh… even kijken…” Zijn stem streelt mijn trommelvliezen. Zijdezacht.

Hij loopt achteruit, kijkt zoekend om zich heen en probeert over de andere schappen heen te kijken. Ik laat hem gaan, want ik weet: straks komt hij terug en dan zegt hij: “Dit is Jojanneke. Ik wilde je graag zelf helpen, maar zij weet echt alles van gordijnen.”

Het duurt lang voordat Jojanneke in mijn leven komt.

Te lang.

Geen klein een breed. Geen Jojanneke. Zelfs niet de nieuwe zaterdaghulp.

Wacht eens. Daar staat ie. Mijn Klein en Breed is daar, drie paadjes verderop. En hij loopt zij aan zij met een klant. Hij wijst iets aan. Zijn arm raakt haar schouder, een lichte aanraking. Zij glimlacht. Zijn ogen glimmen.

Mijn schouders zakken.

Hij verliet mij zonder een woord. Voor een ander.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *