Creatief zijn is heerlijk.
Het kan tot grootse dingen leiden.

Dat begint altijd heus schattig. Bijvoorbeeld als een blog van 450 woorden.

Eerst ligt het idee nog een beetje te liggen. Het draait wat rond en gaat weer even tukken. Maar al snel begint het idee te groeien.

Sommige ideeën nemen razendsnel epische vormen aan

Het onderwerp van het blog is bijvoorbeeld creativiteit en wat je er allemaal mee kunt.

De woorden beginnen te stromen. De pagina vult zich. En nog eentje.

Het begint op een kort verhaal te lijken. Het onderwerp heeft ook zoveel invalshoeken en het lijkt alsof alles met alles te maken heeft.

Er verschijnen tussenkoppen, hoofdstukken, samenvattingen, een inhoudsopgave en conclusies. Ik haal er wetenschappelijke inzichten bij en ik schakel de Universiteit van Groningen in voor grootschalig onderzoek om bewezen successen in kaart te brengen. Zelfs de bewegingen in het heelal spelen een rol in het geheel.

Da’s mooi, want tegenwoordig moeten we Groot Denken

Inmiddels heb ik een uniek plan dat alle creatieven met elkaar verbindt.

Ik organiseer een netwerkfeest met een spreker en een band. Er komen zeker 50 creatieven uit mijn eigen netwerk. Er komt een tweede netwerkfeest.

Ik stippel de vervolgroute vast uit:

• Het netwerk groeit uit tot een landelijke netwerk van creatieve ondernemers. Met internationale potentie.
• Er komen events met inspirerende sprekers en sessies waar je hoofd van gaat tollen.
• Ondertussen wordt natuurlijk mijn boek uitgegeven. Daar hebben hele doelgroepen op zitten wachten. De pers raakt er niet over uitgepraat.
• Mensen slaan de handen ineen. Levens en harten worden geraakt. Hier en daar pinkt men een traantje weg.
• Er worden zelfs miljoenen verdiend. Niet door mij, maar door mondiale TED-talkers die het idee elk op unieke wijze oppikken. Dat doet er niet toe, want ik heb een visie en ik heb iets in gang gezet.

Altijd briljant, ik.

Maar wacht. Terug naar het hier en nu.

Ik blijk een paar maanden kwijt te zijn kwijt door alleen maar fantaseren. Wat heb ik daadwerkelijk gecreëerd? Ik heb, ik heb…

…last van de creativiteitsparadox.

Als ik verdrink in de ideeën, komt er niets uit mijn handen

Het is dus maar goed dat de werkelijkheid weer over mijn bol aait.

Ik voel me als een kitten die zoek was. Het kleine Bientje kruipt na haar grote avontuur in haar zachte mand. Er zijn wat speeltjes, er is water en voer.

Nu alles weer kabbelt zie ik dat het leuk was, die twee netwerkfeestjes, maar ook genoeg. En dat het boek half af is, maar toch beter tot zijn recht komt in een blog van pak ‘m beet 450 woorden.